Co wieczór pracownik Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazownictwa w Bóbrce na staromodnym kołowrotku studziennym opuszcza w głąb ziemi drewniane wiadro, by rano wyciągnąć je na powierzchnię, a wraz z nim najprawdziwszą polską ropę! Obok wiadra stoi ta magiczna baryłka – zwykła blaszana beczka o pojemności 100 litrów – do niej przelewana jest ropa, którą wszyscy zwiedzający Muzeum mogą sobie naczerpać do buteleczki. Podobna się Wam taki pomysł na wycieczkę? Ponieważ znam odpowiedź, to teraz garść informacji o samym muzeum i reszcie nie mniej interesujących eksponatów.

Jadąc do Muzeum nastawcie się na obcowanie z przyrodą – piękne widoki, świeże powietrze, drzewa ocieniające alejki (asfaltowe lub żwirowe – z wózkami bez problemu do pokonania!) – miejsce stworzone do spokojnego spacerowania i przyswajania wiedzy w przyjemny sposób.

Możecie zajrzeć do domu założyciela Muzeum – tzw. Domu Łukasiewicza, w którym zgromadzono pamiątki po Ignacym Łukasiewiczu. Prezentowana jest tu kolekcja lamp naftowych, fotografii oraz ekspozycja geologiczna. Eksponatów nie można dotykać, ale nie zmniejsza to przyjemności w oglądaniu ciekawych zbiorów.

Na terenie tej najstarszej na świecie i wciąż czynnej kopalni ropy naftowej założonej w 1854 roku możecie zobaczyć (i oczywiście sfotografować!) maszyny wydobywcze dawne i współczesne, samochody do transportu ropy, pompy, wiertnice, kiwony i najstarszy szyb naftowy na świecie z 1860 roku (nadal czynny!). Możecie zajrzeć do warsztatu mechanicznego z 1864 roku, drewnianej kuźni kopalnianej lub przyjrzeć się wiertnicy ręcznej. Co tu dużo mówić – co krok, to ciekawszy eksponat, a wiele z nich można dotknąć!

Uwaga! Wskazane ubranie, które można pobrudzić. Warto zabrać ze sobą mały zamykany pojemnik na ropę naftową!